Lieve mensen,

Inmiddels reizen we door Oost Afrika. Het is hier minder ontwikkeld dan in het zuiden, vandaar dat internet ook minder vaak aanwezig is. De wegen zijn minder goed, plaatsten waar we verblijven hebben soms vieze wc's endouches vol muggen. Daarentegen vind ik de cultuur en de mensen veel leuker dan in het zuiden. Iedereen is vriendelijk, alle kinderen zwaaien weer naar de truck en als wij foto's maken van de mensen op de markt, maken zij ook foto's van ons.

Na de Okavanga Delta reden we door naar Nata en Chobe national park. In Chobe barst het van de olifanten. In een ‘sunset cruise’ voeren we over de Chobe rivier die grenst aan Botswana en Namibië. Naast een heleboel olifanten voeren we langs nijlpaarden (die er niet van gediend waren dat we zo dichtbij kwamen en begonnen te brullen en wegzwommen) en krokodillen. We zagen een geweldige zonsondergang.

Na Chobe reden we via Nata naar Victoria Falls in Zimbabwe. Hier eindigde het eerste gedeelte van de tour en moesten we al afscheid nemen van een aantal mensen. Ook wisten we niet zeker of het team van de truck met ons mee zou gaan naar Nairobi. Dit hoorden zij ook pas de volgende dag.. Het is een zware baan, tourleider. Op het moment dat je thuis zit verdien je niks. Je hoort 1 dag van te voren of je opnieuw op tour moet (die 3 weken duurt) en je bent 24 uur per dag verantwoordelijk en je moet voortdurend vriendelijk zijn.

Goed. We werden gedropt in het meest luxe hotel van Vic. Falls. Eindelijk een bed, en een eigen badkamer waar je lekker je tandenborstel gewoon naast de wasbak kan leggen. Ik was toevallig met het meisje waarmee ik ook een tent deel op een kamer ingedeeld. Het is erg gezellig. We besloten met een deel van de groep dat nog een dag bleef te gaan raften. We waren met 6 en konden dus met z’n allen in één boot. Daar waren we in het begin blij mee. We werden opgehaald bij ons hotel en kregen een uitleg over wat te doen als de boot omviel e.d. Er gingen kano boten mee die je uit het water konden pikken als je niet meer bij de boot kon.. dat was dan wel weer bemoedigend. Ook zitten er krokodillen.. hmm.. Met een truck reden we naar het begin, trokken onze zwemvesten aan, helmen op en de berg af naar beneden. Eenmaal in de boot werd ons zwemvest nog even goed aangetrokken, oefenden we met peddelen en kregen we commando om in het water te springen.. dat doe je dan maar. Vervolgens konden we meteen uittesten hoe het ging om iemand de boot weer in te trekken. “Forwards”, we begonnen te peddelen richting de eerste ‘rapid’, stukje waar het water sneller gaat, die we allen overleefden. Dit gaf moed. Helaas heette nummer 5 “Stairway to heaven’ en vertelde onze gids/bootbaas dat dit ook wel eens een ‘stairway to hell’ kan worden. Dit gaf geen moed, en hier vlogen we er dan ook alle 5 uit. De gids en één jongen overleefden het en trokken ons weer in de boot. Nu wisten we hoe vallen was en was het minder eng, voor de meesten. Eén meisje wilde toch liever dat de namen voortaan na de rapid werden verteld..De volgende rapids verliepen zonder veel problemen, de commercial suicide was een schaal 6, niet voor ons, hier liepen we langs. De washing machine en de terminator gingen goed. Toen kwamen we aan bij de 3 ugly sisters met aan het eind de mother. De zusters waren geen probleem maar bij de moeder moesten we goed peddelen anders kwamen we aan de zijkant en zouden we kopje onder gaan. Aangezien wij met 6 amateurs waarvan 4 vrouw, waren, hadden we weinig kans. We gingen dan ook al over de kop bij ugly sister 2…De moeder deden we hangend naast de boot. Nadat we de boot gekeerd hadden en in de boot waren geholpen door onze gids kwamen we er achter dat we één misten. C. kwam voorbij op de voorkant van één van de kano’s, hij had de moeder met z’n zwemvest net aan overleefd..

Na een lange tocht weer naar boven kwamen we bij van een avontuurlijke ochtend. M zei dat ze toch wel had willen weten dat het zo gevaarlijk was. Ik zelf vond het wel eng, maar ook super gaaf. En het water was heerlijk, met de stroming mee drijven met je zwemvest aan was super.

De volgende ochtend hoorden we dat ons team met ons mee ging naar Nairobi, super fijn. We stapten in onze ‘Kurt’ (naam van de truck) en haalden nog wat nieuwe mensen op en vertrokken richting Zambia. Hier bezochten we het South Luangwe National park. Er werd verteld dat we niet in het donker alleen over het terrein konden lopen, door de wilde dieren.. In de nacht konden de Nijlpaarden langs komen lopen en ook luipaarden liepen er wel eens. We zagen de Nijlpaarden al liggen bij de rivier naast onze tent en ook zagen we hier olifanten lopen. De eerste nacht hoorden we wat gebrom, maar daar bleef het gelukkig bij. Na een heerlijk dagje boekje lezen en zwemmen gingen we op pad voor een avond safari. Dit park staat bekend om zijn grote aantal luipaarden, en deze stonden dan ook op mijn lijstje samen met de leeuw die ik nog niet gezien had. Na 5 minuten in de safari auto zagen we al een groep leeuwen liggen in de verte. Even verder kwam er eentje onze kant op, liep heel rustig langs de auto, terwijl alle auto’s op haar afkwamen en er om heen reden. Ze liet niks merken en was super kalm, heel bizar, niks wilds aan dit dier.. (zolang je in de auto blijft dan.). Even later begonnen we harder te rijden, onze driver had doorgekregen dat er ergens een jong luipaard lag. Nadat we voorbij giraffes, zebra’s, olifanten en nijlpaarden waren geraasd kwamen we inderdaad aan bij een bosje aan waar een jong luipaard voor lag. Na een aantal foto’s, een kort wasmoment van het luipaard reden we verder. Tot mijn blijdschap zagen we vervolgens nog een luipaard voor onze auto langs lopen en zagen we één in een boom die een impala had gevangen. Onder aan de boom stond de hyena… die niet in de boom kon klimmen..

Na Zambia was de volgende bestemming Malawi, één van de gidsen vroeg of ik blij was om weer naar ‘huis’ te gaan. Zambia lijkt veel op Malawi, wat al heel fijn was. Vrouwen in rokken, mensen die langs de weg lopen, kinderen die gillen naar de truck en enthousiast zwaaien.. Voelt als thuis! In Malawi hadden we heerlijke dagen aan het meer en kregen we een rondleiding door het dorp. We zagen een school (waar kinderen zo gewend zijn aan touristen dat ze allemaal enthousiast je hand pakken), een ziekenhuis (waar de baby’s werden gebaard, er lag nog een plasje op de stoel) en bezochten we de markt. Na Malawi trokken we verder naar Tanzania. In Dar es Salaam eindigde wederom een tour voor een deel van de groep. Deel drie bestaat uit Zanzibar en Serengeti.. ik ben benieuwd!