Lieve allemaal,

Inmiddels is mijn Nomad reis begonnen. Er is zelfs alweer een deel van de tour afgelopen. Sommige familieleden, je wordt tot één familie gedoopt op het moment dat je samen in de truck (geen bus) stapt, zijn al weer een andere richting op gegaan. Een groot deel gaat mee tot Dar es Salaam, en we hebben vandaag gehoord dat de crew ook mee gaat naar Nairobi. Super fijn. Eén man is de chauffeur, één de gids en de kok en één vrouw is een trainee en komt toevallig genoeg uit Malawi. Maar goed, wat we tot nu toe beleefd hebben..

Maandagavond arriveerden er steeds meer mensen die ook mee gingen richting Victoria Waterfalls. Een aantal koppels, uit Duitsland, Nederland, Australië en Oostenrijk, twee reisvriendinnen uit Nederland, twee Indiase broers die eigenlijk uit Australië komen, een opa uit Canada, een nuchtere tourverkoper uit Kaapstad, een Spaanse vrouw die in Duitsland woont en één meisje uit Duitsland die een stage heeft gedaan in Zuid Afrika en de enige is die met mij naar Nairobi reist. Erg leuke groep, leuke mensen en we hebben veel lol. De groep bestaat uit mensen die voor accommodatie hebben gekozen en mensen die, zoals ik, kamperen (en dus elke keer de tent moeten opzetten en afbreken).

Dinsdag ochtend vertrokken we richting Botswana, het was een lange dag in de bus. In de avond voor het eerst de tent opzetten, terwijl het al donker was. In de ochtend ging om 4 uur alweer de wekker, want om 4.30 hadden we een demonstratie hoe we de tent konden afbreken en om 5 uur vertrokken we richting het Neushoornpark, hier zouden we om 7 uur een ‘game drive’ doen. We zagen heel veel neushoorns maar ook zebra’s, impala’s en andere beesten. Na het ontbijt vertrokken we wederom voor een lange busrit.

Donderdagochtend werden de groepen verdeeld en gingen we op weg naar de Okavanga Delta. Het grootste binnenlandse delta van 17 000km, een doolhof van meren en kanalen. De accommodatie groep zou met een vliegtuigje over de delta vliegen en daar ergens slapen en wij, de campinggroep van 6 personen, zou met een auto gaan. We vertrokken om 7 uur, eerst over een stukje asfaltweg maar al snel werd het een zandpaadje. Ik was blij dat we dit keer (in Mozambique hadden we een vreselijke zandweg zonder 4x4 auto, wat erg spannend was) een goede auto hadden. We reden over enge bruggetjes en zelfs door het water. Op een bepaald punt stonden er ‘mokoro’s’ klaar om ons naar de tenten te brengen. Mokoro’s zijn boten die gevaren worden door de ‘polars’. Dit zijn mensen die achter in de boot staan en met een poolstok de boot laten varen, net zoals in Venetië. Op het eiland zijn 10 polars aanwezig die je in de boten overal naartoe varen, mee gaan met wandelingen en zorgen voor de tenten.

Aangezien we daar al om 10 uur waren en tot 4 uur geen ‘programma’ hadden besloot ik dat ik wel wilde leren om zo’n boot vooruit te krijgen. Aangezien ik de enige was, en de rest op het eiland een boek zat te lezen (met uitzicht over het water) kon iedereen me zien. Met één van de polars ging ik op pad. Het is erg belangrijk dat je je evenwicht houdt, anders val je om. Je moet goed kijken waar je je stok neerzet, zodat niet de boot tegen de stok aankomt en gaat wiebelen, dit was nog best eens lastig. Als ik wat wiebelde hoorde ik achter me “oehh’, het was duidelijk dat ze me allemaal (ook de mensen van een andere groep die zich daar inmiddels hadden gesetteld) goed in de gaten hielden. Gelukkig begeleide Hendrik (zo heette hij echt) mij goed en vertelde me wanneer ik mijn stok waar moest neerzetten. Na zo’n 1,5 uur in de boot, vermoeide voeten van het balanceren, en een natte vieze boot van de stok die ik over de boot tilde in plaats van hem achter langs te laten gaan, stond ik weer met beide voeten op de kant.

Na de boottocht gingen we een ‘bushwalk’ doen. Hendrik ging voorop, wij zessen ertussen en R. achteraan. Na het zien van een olifant in de verte hoorden we in eens gestamp. Hendriks ogen werden groot en hij wenkte dat we snel moesten komen, hij rende weg. De olifanten hadden ons waarschijnlijk geroken (zicht is heel slecht dus ze doen het meeste op geur en geluid) en werden bang. Omdat ze ons niet zien kunnen ze soms recht op je af rennen, dus we moesten maken dat we weg kwamen. Achteraf vroeg Hendrik kalm of we niet waren vergeten foto’s te maken.. wel natuurlijk..

In de avond zaten we bij het kampvuur en gaf het hele team een zang en dans performance. Ze zongen liederen die ze vroeger zongen na het jagen. Inmiddels is jagen verboden en zitten veel vroegere jagers zonder werk. Ook zongen ze wat ze op bruiloften vaak zingen. Daarna gingen ze over op ‘the next level’, er werd gedanst. Eén dans was vergelijkbaar met dat van ons, de andere was een soort kikkerdans (er zitten heel veel kikkers in de delta) en een dans waarbij de vrouwen mannen nadeden (met dikke konten en kussens onder hun shirt alsof ze zwanger waren).

De volgende ochtend deden we nog een wandeling door de prachtige natuur, bekeken we poep van allerlei beesten, voetafdrukken en zagen we giraffes van een paar meter afstand. Achteraf zwommen we in het water, speelden volleybal met de jongens en speelden we een potje kaarten. Wat een geweldige dagen. Na een ‘mokoro ride’ met de boot, kijkend naar de zonsondergang hadden we een heerlijke maaltijd. Eén van onze gidsen heeft een koksopleiding gedaan en kookt fantastisch. Ik probeer zoveel mogelijk te bewegen anders ben ik tonnetje rond als ik weer thuis ben. Jacqueline, het Duitse meisje, en ik proberen daarom op elk verblijf het zwembad even uit. Soms krijgen we verbaasde blikken, bijvoorbeeld als het al donker is, ‘Willen jullie zwemmen?”. Maar het is heerlijk na een lange busreis, in een klimaat waar wij niet aan gewend zijn. Het is hier nu zo’n 35 graden en het wordt alleen maar warmer.. Ik check nu niet meer of er wifi is op de camping maar of er een zwembad is.

Nadat we zaterdag met tegenzin afscheid genomen hebben van onze nieuwe vrienden, ik m’n kaartspel maar heb achtergelaten omdat ze zich soms zo verveelden, met de boot en auto terug zijn gereden naar de andere groep, hebben wij als kampeerders nog een vlucht gemaakt met een minivliegtuigje. De anderen hadden al over de delta gevlogen om bij hun accommodatie te komen, maar wij wilden dit ook nog graag zien. Omdat ik ‘nice en compact’ was, nu nog, mocht ik naast de piloot zitten. Ik had goed zicht op alle knopjes en moest oppassen dat ik niet op het gaspedaal drukte (ik had ook een stuur en pedalen). We zagen kuddes olifanten, heel klein, en giraffes, buffels, nijlpaarden, gnoes en nog veel meer beesten vanuit de lucht. Toen de piloot nog even wat trucjes ging laten zien, en ons aan het gillen kreeg, werd ik wel wat misselijk maar het was het allemaal waard. Heel gaaf!

Na deze geweldige dagen reden we naar onze nieuwe slaapplek. J. en ik doken nog even het zwembad in en zwommen onder een heldere sterrenhemel. Wat een goede vakantie!