Donderdag ochtend, 5 uur in de ochtend, de wekker gaat. Mijn buik rommelt wat, we gaan op reis! Eindelijk weer eens weg, wat zien van het mooie Malawi. Christine en Therese werken voor een organisatie die uitwisselingen regelt van Noorwegen naar Afrika (en andersom). In andere delen van Malawi wonen andere mensen die deelnemen aan deze uitwisseling. We gaan ze bezoeken en daarna met hen het weekend naar het meer.

Om 5.45 hebben we de schoolchauffeur gereserveerd. De bus vertrekt om 7.00uur en loopt vol vanaf 6.30 dus dan moeten we aanwezig zijn. Om 6.15 verschijnt de chauffeur, iet wat gestrest racen we naar het busstation. Wat mannetjes wijzen ons naar de bus naar Nkothakotha. We betalen en stappen in (6.45), de buschauffeur zegt dat we er ongeveer rond 3 uur zullen zijn. Er zitten al wat mensen, en kinderen, in maar er is zat plek, gelukkig! Op één rij is een twee zits en een driezits. Ik settel me naast twee moeders met kinderen op schoot. Aan het gangpad zodat ik mijn benen kan strekken. Nadat de bus volledig vol is, 8.30 inmiddels, vertrekken we eindelijk. Therese, zegt dat we de verkeerde bus hebben gekozen, de andere bus was al eerder vertrokken.. hmm.. ik grap: “Als we er maar zijn voordat het donker wordt!”.

Na 15 minuten rijden stoppen we. Er komen wat mannetjes uit de bosjes gerend met grote gele jerrycans en een rubberen slang, we ‘tanken’. Dan wordt de motor open gemaakt en gaat een mannetje deze repareren. Ok… na 30 minuten kunnen we gelukkig weer op pad. We hebben inmiddels door dat dit een soort grote minibus is want we stoppen overal. Even wat halen op de markt, even naar de wc, even de benen strekken.. dit is wat men dan ook even doet.. als we toch stoppen. Als we dan weer verder rijden horen we: “Noo, waaittt”. Oh.. we zijn iemand vergeten. De bus stopt en er komt iemand nog hijgend binnen. Inmiddels heeft één van de kinderen in haar broek, lees: op haar moeders rok, geplast. De hele rok is nat en er komt bij elke beweging een urine lucht voorbij.. Als de andere moeder even wat moet pakken uit haar tas krijg ik een kind op schoot geduwd. Een hele hoop jonge kinderen zijn bang voor blanken, maar dit jochie niet gelukkig. Hij ligt rustig op mijn schoot en slaapt lekker verder. Heerlijk! Moeder neemt de tijd en neemt hem pas weer terug als hij zelf ook ongeduldig wordt..

Na een hele hoop stops, mannetjes, en kinderen, die dingen (nootjes, bananen, frisdrank, bolletjes) verkopen voor de ramen van de bus, wisselingen van mensen en plekken, komen we eindelijk aan op onze eindbestemming. Inmiddels is het 19.00 uur en pikdonker buiten. Gelukkig worden we opgehaald door de twee vrienden die daar wonen. We hebben een heerlijke maaltijd, een drankje in de beach bar (bar met zand voor de deur) en ik heb mijn eigen kamer met een groot bed. We ontmoeten Paul uit Kenya en Thomas uit the U.K. Na een warme (!) douche en een lekker ontbijtje de volgende ochtend, maken we een rondje door het dorp. We bezoeken de markt (met heel veel vis), de winkel waar ze zonnecellen verkopen ,waar één van de Noorse jongens werkt en het cultureel centrum, waar één van de meiden werkt.

Na de lunch vertrekken we naar Kande beach. We passen met z’n allen in één auto, wat een gezelligheid. Muziekje aan en gaan met die banaan. Het meer had ik al eerder gezien in Cape Maclear maar Kande Beach is ook prachtig. Wit strand en helder blauw water. Het is een soort resort waar we verblijven, er zijn geen locals. Iedereen vond dit wel fijn, ik vond het eigenlijk jammer. Het fijne is dat je niet lastig wordt gevallen om dingen te kopen, tourtjes te maken of om vrienden te worden.. er zijn dan ook geen kinderen waarmee je kan kletsen, of verhalen die de locals je vertellen over hun leven in Malawi. Dit was juist iets wat me in Cape Maclear zo goed was bevallen.

Zaterdag gingen we paardrijden. Een Engelse man, Johnny heeft een paardenrange in de buurt. Met de auto werden we hierheen gebracht. Door de duinen reden we op de paarden richting het strand. Langs een meertje, door het water met de paarden. Wauw, wat een mooie ervaring. Vervolgens waren we bij het strand. Kleren uit, helm af, zadel van het paard.. we gingen het meer in! Met zadel was het al wat wiebelig en hoog op het paard maar zonder nog meer. Ook waren er geen teugels meer om me aan vast te houden. Stapvoets liepen de paarden, dit keer met iemand erbij die het paard leidde, het water in. Eén van de paarden vond het kennelijk zo fijn dat hij poepte.. mijn paard liep hier net achter.. haha en zwemmende poep is moeilijk te ontwijken als je op een paard zonder teugels zit. Na wat rondjes en veel pogingen tot een goede balans liepen we het water weer uit. De paarden rolden heerlijk in het zand om zichzelf af te drogen en om vliegen na afloop te voorkomen. Wij waren helemaal in de ban van paarden. Christine zei: Ik wist niet dat ik deze droom had.. maar het voelt als een droom die is uitgekomen.

Zaterdag avond was de voetbalwedstrijd Nederland- Costa Rica. En.. jaja. eindelijk waren er andere Nederlanders om mee te juichen. Thomas, uit de U.K., is in Nederland geboren en was voor Nederland. Daarnaast was er een meisje die in Kande Beach woont en het restaurant runt uit Nederland, en een koppel dat in de buurt woont en een secundary school voor doven aan het opzetten is. Iedereen droeg oranje kleren, gekke mutsen en schmink op de wangen. We waren er helemaal klaar voor. Ik hoorde zelfs wat foute Nederlandse voetbal nummers langs komen.. Er waren twee reisgroepen, Nomad (waar ik zelf ook mee ga reizen) en een groep jongeren. Van alle mensen waren er ongeveer twee supporters voor Costa Rica.. één daarvan was mijn kamergenoot (waarmee ik in één bed moest slapen.). Ze was zeer zeker van haar zaak en juichde dan ook als enige toen Costa Rica de penalty´s raak schoot… anderen gaven haar boze blikken. Eén meisje, uit Nederland, kwam zelfs naar me toe: `Je weet dat jou vriendin voor Costa Rica is?` Zeer verontwaardigd… Toen wij wonnen ging mijn kamergenoot naar bed.. ik was een tikkeltje bang dat ik die nacht uit bed geschopt zou worden..

Naast voetbal hebben we zaterdagavond nog heerlijk op het strand gedrumd met wat verdwaalde locals, zeker één van de hoogtepunten van het weekend. Ik haalde al mijn nummers uit de kast die ik kende in Chichewa ( een feestliedje, ´if you happy and you know it clap your hands à oeli moeli woe kon dwa datzjie manja.. of zoiets., en het volkslied). Paul, danste om het vuur met een trommel tussen zijn benen en Thomas was aan het praten met Mel Gibson, die ons graag wat stuff verkocht. Hij heette eigenlijk anders maar omdat hij Rasta haar had noemde iedereen hem zo.. Helaas kwam een blanke vrouw ons uit de droom helpen. “It ’s after midnight, so please Cut it out..”.. pff.. Toen gingen we maar naar bed, braaf als we waren.

Zondag vertrokken we na een heerlijke duik in het meer. Na een paar uur rijden waren we in Nkothakotha, daar namen we afscheid van een paar en reden we door naar Lilongwe, de hoofdstad van Malawi. Wauw, eindelijk straatverlichting! Dit is zeer zeldzaam in Malawi. We aten in een indisch restaurant (waar de prijs op de kaart stond zonder tax, en op de bon met tax..)en sliepen die nacht heerlijk bij Paul thuis. De volgende dag genoten we nog van Lilongwe (in één van de duurste hotels) met een heerlijke smoothie in het zonnetje. Vervolgens namen we de luxe naar Blantyre. Dit zou een heerlijk ontspannen tripje worden, we zaten vooraan, boven, in de bus en hadden goed uitzicht over de weg en het Afrikaanse landschap. Het was een dure bus die niet zou stoppen, een wc had en zelfs snacks aanbood tijdens de trip. Helaas hadden we ook in deze bus pech. Er was iets mis met de motor of de chauffeur want berg opwaarts reed hij stapvoets.. Malawi heeft een hoop bergen.. in plaats van 4 uur deden we er 6 uur over. Om 22.00 uur kwamen we eindelijk in Blantyre aan. De chauffeur haalde ons op en stond al lang te wachten. Na het wachten tot de bus weg was (die stond geparkeerd voor onze auto), bezoekje aan meerdere tankstations waren we om 23.30 eindelijk thuis.

Een heerlijk weekend vol verassingen, gekke gebeurtenissen, leuke mensen, mooie uitzichten, lekker eten en veel blijdschap! :D